از اعتصاب غذای زندانیان سیاسی سابق در برلین (آلمان)، ونکوور (کانادا) و تحصن سه روزه لندن حمایت کنیم
مردم آگاه و مبارز!
علاوه بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی سابق در
برلین (http://dialogt.org/2009/gerdehamaii2009/bayanieh1.html)
ونکوور – کانادا
(http://www.dialogt.org/2009/gerdehamaii2009/vankower.html)
به ابتکار تشکل های کارگری، زنان و نیروهای پیشرو در شهر لندن، هم زمان با حرکات اعتراضی در شهرهای مختلف جهان در دفاع از زندانیان سیاسی و علیه تمامیت رژیم جمهوری اسلامی از 24 تا 26 جولای در میدان ترافال گار روبروی نشنال گالری، Trafalgar Square، (نزدیکترین ایستگاه قطار: Charing Cross) تدارک دیده شده است.
(http://www.dialogt.org/2009/gerdehamaii2009/london.html)
ما از ابتکار و تلاش مهم فعالین لندن که هم زمان با اقدام زندانیان سیاسی سابق در برلین، ونکوور و برای همبستگی با اعتراضات مردم ایران، اقدام به تحصن کرده اند، حمایت می کنیم و انسان های آگاه و پیشرو در لندن و شهرهای نزدیک را دعوت به حضور و پشتیبانی عملی و وسیع تر از این حرکت دعوت می کنیم.
به امید آن که با همبستگی و همراهی ما، برای آزادی زندانیان سیاسی و لغو شکنجه و زندان گامی دیگر برداشته شود. گامی که با سرنگونی نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی، پیوندی مستقیم دارد.
***
درخواست از نیروهای پیشرو و رسانه های آلترناتیو:
با توجه به سانسور خبری رسانه های حاکم و دست راستی در مورد اعتراضات زندانیان سیاسی سابق و نیروهای پیشرو، گفتگوهای زندان تاکید می کند که علی رغم تبلیغات فرصت طلبانه رسانه های بورژوازی خارج از قدرت، اعتراضات نیروهای چپ و انقلابی بر علیه موج جدید سرکوب و اختناق، سنخیتی با حرکاتی موسوم به پیروان خط سبز، نداشته و ندارد. این اعتراضات، حرکت اپوزیسیون پیگیر و مترقی ایران است که با تمامیت جمهوری اسلامی و برای آزادی و سوسیالیسم، بیش از سه دهه با این رژیم در مبارزه است.
ما از همه نیروهای آگاه و مبارز و رسانه های آلترناتیو درخواست می کنیم که در مقابل انتشار اخباری که تحریف آشکار ماهیت اعتراضات ماست، فعالانه برخورد کرده و گامی در راه شکستن سد سانسور و اختناق در این روزهای حساس بردارند.
تلاش ما بر این است که به کسانی که سعی دارند هرگونه حرکتی و از جمله حرکت هایی که از ناحیه نیروهای چپ و انقلابی انجام می شود را به لابی های جمهوری اسلامی، پیروان خط سبز (هواداران نیمه دوم حاکمیت به رهبری رفسنجانی و موسوی) و دست اندرکاران دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی نسبت دهند اعلام کنیم که:
ما از یک جنس با اینان نیستیم، نه دیروز، نه امروز و نه فردا . فاصله ما با اینان از پارلمان اروپا و زد و بندهای داخل حکومت تا زندانها، شکنجه گاه ها، جوخه های اعدام و گورهای دسته جمعی و انفرادی است.
فاصله ما با اینان از شکنجه گر تا شکنجه شده است.
ما از جنس اینان نیستیم، چرا که هرگز نان را به نرخ روز نخورده ایم و برای باورهایمان بهاء پرداخت کرده ایم. تاریخ چند دهه اخیر گواه بر این است که ما چه می گوئیم و چه می کنیم.
فاصله ما با اینان از رفرم و سازش تا انقلاب و سرنگونی کلیت نظام سرمایه داری حاکم بر ایران، از سبزینه پوش شدن نخست وزیر کشتارهای دهه شصت تا سرخی سنگفرش خیابان است.
امروز بسیاری شعار سرنگونی می دهند: از لایه راست و افراطی سرمایه تا بزک کردگان چپ، ولی ما خواهان جامعه ای عاری از فقر و فلاکت، عاری ازسرکوب و ستم طبقاتی هستیم که تنها با سرنگونی کلیت این نظام سرمایه داری محقق می گردد. ما خواهان پشتیبانی از مطالبات مشخص اجتماعی و طبقاتی هستیم و اعتراضات کنونی را در پیوند با جنبش های پایه اجتماعی و طبقاتی داخل کشور معنا می کنیم. نه در ورای ابرها، با شعارهای کلی و مبهم برای کشاندن مردم به ناکجا آبادی دیگر!
ما نه تنها به هواداران نیمه دوم حاکمیت، بلکه به هیچ جریان و دسته ای این اجازه را نخواهیم داد که از اعتصاب غذای نیروهای چپ و انقلابی که در راستای منافع مردم ایران و نفی حاکمیت است سوء استفاده کند.
پس آب را گل نکنید.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد، اعدام، شکنجه، زندان ملغی باید گردد
سرنگون باد جمهوری اسلامی
مرگ بر دیکتاتوری سرمایه
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
گفتگوهای زندان
21 جولای 2009
مردم آگاه و مبارز!
علاوه بر اعتصاب غذای زندانیان سیاسی سابق در
برلین (http://dialogt.org/2009/gerdehamaii2009/bayanieh1.html)
ونکوور – کانادا
(http://www.dialogt.org/2009/gerdehamaii2009/vankower.html)
به ابتکار تشکل های کارگری، زنان و نیروهای پیشرو در شهر لندن، هم زمان با حرکات اعتراضی در شهرهای مختلف جهان در دفاع از زندانیان سیاسی و علیه تمامیت رژیم جمهوری اسلامی از 24 تا 26 جولای در میدان ترافال گار روبروی نشنال گالری، Trafalgar Square، (نزدیکترین ایستگاه قطار: Charing Cross) تدارک دیده شده است.
(http://www.dialogt.org/2009/gerdehamaii2009/london.html)
ما از ابتکار و تلاش مهم فعالین لندن که هم زمان با اقدام زندانیان سیاسی سابق در برلین، ونکوور و برای همبستگی با اعتراضات مردم ایران، اقدام به تحصن کرده اند، حمایت می کنیم و انسان های آگاه و پیشرو در لندن و شهرهای نزدیک را دعوت به حضور و پشتیبانی عملی و وسیع تر از این حرکت دعوت می کنیم.
به امید آن که با همبستگی و همراهی ما، برای آزادی زندانیان سیاسی و لغو شکنجه و زندان گامی دیگر برداشته شود. گامی که با سرنگونی نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی، پیوندی مستقیم دارد.
***
درخواست از نیروهای پیشرو و رسانه های آلترناتیو:
با توجه به سانسور خبری رسانه های حاکم و دست راستی در مورد اعتراضات زندانیان سیاسی سابق و نیروهای پیشرو، گفتگوهای زندان تاکید می کند که علی رغم تبلیغات فرصت طلبانه رسانه های بورژوازی خارج از قدرت، اعتراضات نیروهای چپ و انقلابی بر علیه موج جدید سرکوب و اختناق، سنخیتی با حرکاتی موسوم به پیروان خط سبز، نداشته و ندارد. این اعتراضات، حرکت اپوزیسیون پیگیر و مترقی ایران است که با تمامیت جمهوری اسلامی و برای آزادی و سوسیالیسم، بیش از سه دهه با این رژیم در مبارزه است.
ما از همه نیروهای آگاه و مبارز و رسانه های آلترناتیو درخواست می کنیم که در مقابل انتشار اخباری که تحریف آشکار ماهیت اعتراضات ماست، فعالانه برخورد کرده و گامی در راه شکستن سد سانسور و اختناق در این روزهای حساس بردارند.
تلاش ما بر این است که به کسانی که سعی دارند هرگونه حرکتی و از جمله حرکت هایی که از ناحیه نیروهای چپ و انقلابی انجام می شود را به لابی های جمهوری اسلامی، پیروان خط سبز (هواداران نیمه دوم حاکمیت به رهبری رفسنجانی و موسوی) و دست اندرکاران دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی نسبت دهند اعلام کنیم که:
ما از یک جنس با اینان نیستیم، نه دیروز، نه امروز و نه فردا . فاصله ما با اینان از پارلمان اروپا و زد و بندهای داخل حکومت تا زندانها، شکنجه گاه ها، جوخه های اعدام و گورهای دسته جمعی و انفرادی است.
فاصله ما با اینان از شکنجه گر تا شکنجه شده است.
ما از جنس اینان نیستیم، چرا که هرگز نان را به نرخ روز نخورده ایم و برای باورهایمان بهاء پرداخت کرده ایم. تاریخ چند دهه اخیر گواه بر این است که ما چه می گوئیم و چه می کنیم.
فاصله ما با اینان از رفرم و سازش تا انقلاب و سرنگونی کلیت نظام سرمایه داری حاکم بر ایران، از سبزینه پوش شدن نخست وزیر کشتارهای دهه شصت تا سرخی سنگفرش خیابان است.
امروز بسیاری شعار سرنگونی می دهند: از لایه راست و افراطی سرمایه تا بزک کردگان چپ، ولی ما خواهان جامعه ای عاری از فقر و فلاکت، عاری ازسرکوب و ستم طبقاتی هستیم که تنها با سرنگونی کلیت این نظام سرمایه داری محقق می گردد. ما خواهان پشتیبانی از مطالبات مشخص اجتماعی و طبقاتی هستیم و اعتراضات کنونی را در پیوند با جنبش های پایه اجتماعی و طبقاتی داخل کشور معنا می کنیم. نه در ورای ابرها، با شعارهای کلی و مبهم برای کشاندن مردم به ناکجا آبادی دیگر!
ما نه تنها به هواداران نیمه دوم حاکمیت، بلکه به هیچ جریان و دسته ای این اجازه را نخواهیم داد که از اعتصاب غذای نیروهای چپ و انقلابی که در راستای منافع مردم ایران و نفی حاکمیت است سوء استفاده کند.
پس آب را گل نکنید.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد، اعدام، شکنجه، زندان ملغی باید گردد
سرنگون باد جمهوری اسلامی
مرگ بر دیکتاتوری سرمایه
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
گفتگوهای زندان
21 جولای 2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر